Unha persona que quere mercar pasta de dentes vai a unha farmacia onde hai un dependente chinés con cara de enfadado:
- Quero Colgate -lle dí o cliente
E o dependente chinés, enrrabuxado lle dí:
-¡Maldito racista! Pois eu quero 'escupite' e 'machacate'.
E creo que algo parecido está pasando na actualidade política. Os cidadáns queremos pasta de dentes (esto é, queremos cubrir as nosas necesidades) e sen querer non vemos envoltos nunha bronca na que están instalados os políticos (o dependente chinés enfadado).
¿Qué queren os cidadáns?
Pois depende. Cada un de nos quere cousas distintas. E cando vamos a votar, queremos que gañe a nosa opción. Optamos por unha maioría absoluta de quen escollemos.
Pero non é así. A suma das distintas escollas de cada un de nos conforma un Parlamento (ou un concello) na que distintas forzas políticas teñen unha representación distinta. Ninguén dos votantes escolleu que o Parlamento galego teña a composición que ten, dado que os votantes do Partido Popular quixeran que as outras opción non tiveran nin representación, e os votantes de En Marea quixeran que a súa opción foxe a predominante, ao igual que os votantes dos outros partidos.
O voto é un acto TOTAL, e non o podemos partir. Votamos a unha única opción, e non é posible votar atribuíndolle un 75% do noso voto a unha opción e o 25% do noso voto a outra.
O resultado, entón, non responde nunca ao desexo de ninguén, senon que é unha creación imaxinaria dun ser inexistente: O CORPO ELECTORAL.
Pero precisamente esas son as REGRAS DO XOGO: O resultado nunca será o RESULTADO ÓPTIMO, pero ten a vocación de ser un RESULTADO MEDIO ACEPTABLE para a maioría dos cidadáns, que necesariamente verán non colmadas completamente as súas expectativas, pero a cambio de velas cumpridas en maior ou menor medida.
E iso esixe PACTAR, chegar a TRATOS, someterse a AVINZA coas outras opcións políticas. Por que NON PACTAR so se pode facer cando o resultado é por maioría absoluta, e aínda nese caso, hai que ter en conta a vella distinción entre LEGALIDADE (que é tomar unha decisión conforme ás leis) e LEXITIMIDADE (que é tomar unha decisión aceptada pola maioría dos cidadáns).
Dende hai un tempo, as REGRAS DO XOGO non funcionan: Cando foron as eleccións de decembro de 2015 o enfrontamento redundantemente frontal entre PSOE e PP evitou que se puidera chegar a un RESULTADO MEDIO ACEPTABLE para os votantes de un e outro partido.
Puidose facer un Goberno de Concentración cos seguintes obxectivos:
1º.- Medidas de REXENERACIÓN DEMOCRÁTICA, baseándose en medidas de transparencia dos Partidos e Sindicatos, e medidas de transparencia na Contratación Pública.
2º.- Medidas de MAIOR REPRESENTATIVIDADE DEMOCRÁTICA. Acordos para reformar a Lei Electoral suprimindo as provincias como circunscripción electoral e substituíndoas pola Circunscripción electoral das Comunidades Autónomas, a inclusión de Listas Abertas para o Congreso e o Senado, e a instauración dunha segunda volta electoral cando ningunha opción chega á maioría absoluta.
3º.- Medidas SOCIALES para paliar a pobreza enerxética, ou a familias en RISCO DE EXCLUSIÓN SOCIAL.
4º.- Medidas de SIMPLIFICACIÓN BUROCRÁTICA E DISMINUCIÓN DA BUROCRACIA INSTITUCIONAL. Como a supresión das Deputacións, e a concentración de Concellos en entidades de máis de 20.000 habitantes.
Puidose facer o mesmo cun Goberno do partido maioritario cun ACORDO DE LEXISLATURA.
O que non é posible e aferrarse ao soño de cambiar a sociedade so coa condición de ter a maioría absoluta, cando os resultados electorais son tercos, e unha e outra vez, a xente vota outras opcións distintas á que nos gustaría.
O que non é posible é colgar ao dependente chinés, por que precisamente con él, vamos ter que vivir o resto da nosa vida.
E nos seguimos sen COLGATE.
No hay comentarios:
Publicar un comentario